Woensdag 18 februari
Op woensdagochtend vertrok ik met mijn ouders naar station Heeze om vanuit daar samen met Lieke naar Eindhoven te reizen en daarna met Renske en Bastiaan vanaf Eindhoven verder naar Vlieland te reizen. Vanaf station Eindhoven gingen we naar Utrecht Centraal om vanuit daar verder naar het noorden te gaan. Toen we in Leeuwarden aan waren gekomen moesten we overstappen in een stoptrein die ons naar Harlingen Haven bracht. Toen we in Harlingen Haven aan waren gekomen moesten we nog even wachten op de veerboot die ons uiteindelijk naar Vlieland bracht. Terwijl we aan het wachten waren, waren we aan het bedenken wat we dit lange weekend konden gaan doen op Vlieland. Lieke had ons al verteld dat ze gereserveerd had om te gaan powervliegeren. Dat leek mij echt supergaaf! Iedereen was er ook dolenthousiast over.
Toen de boot was aangekomen in Harlingen kwamen we Han, Wilma en een tante van Lieke tegen. Zij waren het weekend voordat wij naar Vlieland gingen al op Vlieland geweest en ook zij waren dolenthousiast. Ze vertelden dat ze prachtig weer hadden gehad en heerlijk hadden gewandeld en gefietst. Alleen dat al maakte mij stikjaloers want we hadden ook prachtig weer alleen s’nachts stormde het een keer. En niet zo’n stormpje als hier op het vaste land. Nee, echt zo’n storm met rukwinden en regen en hagel. En de wind blies echt als een gek tegen de ramen. ‘Ik vindt het een wonder dat die ramen niet aan diggelen zijn gewaaid’ zei ik tegen Lieke en dat was ze met me eens.
Nadat we in Harlingen afscheid hadden genomen van Han, Wilma en de tante van Lieke gingen we naar de boot en zijn we op het buitendek van de veerboot gaan staan. Wat was dat mooi! Echt een prachtig uitzicht over de Noordzee en Harlingen. Toen we wegvoerden zwaaiden Han en Wilma ons uit en we zwaaiden net zo lang door tot ze uit het zicht waren. Daarna zijn we binnen in de salon van de boot gaan zitten en hebben we een spelletje gedaan. Nadat we anderhalf uur op de veerboot hadden gezeten kwamen we eindelijk aan op Vlieland. Toen we van de boot af waren liepen we gelijk door naar de fietsverhuur om de fietsen die we gehuurd hadden op te halen. Op het moment dat we af staan te rekenen om de fietsen mee te nemen horen we opeens een keiharde knal die zo hard was dat de grond en het plafond ervan trilden. Dus wij vragen aan de man die achter de kassa stond wat dat was. En hij zei op een heel droge manier alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat het een handgranaat was die ontplofte. Dus wij keken elkaar aan van: WAT?! En die man begint uit te leggen dat er aan de andere kant van Vlieland een groot schietterrein is waar de militairen altijd oefenen. Dat wisten wij al, maar dat die klap zo hard was dat je dat zelfs in een fietsverhuur voelt dat verbaasde me echt.
Nadat we de fietsen hadden fietsten we gelijk door naar ons huisje. Dat was wel even een fietstocht zeg! Ik was heel blij dat ik mijn bagage niet mee hoefde te nemen op mijn fiets want dan had ik op de grond gelegen. Toen we bij het huisje aankwamen lag onze bagage al bij het huisje dus dat was best wel fijn. Ons huisje lag in een dal dus we moesten goed uitkijken dat we het niet voorbij fietsten. Het huisje heette ‘De Uitwijk’. Echt een prachtig huisje met een prachtig uitzicht over de duinen en andere huisjes. En op nog geen 100 meter lopen lag achter de duinen en dijken de Noordzee. Nadat we onze bedden hadden opgemaakt en het huisje een beetje hadden ingericht en opgeruimd zijn we gaan wandelen. We zijn naar het strand gegaan en daar moesten we even ons ei kwijtraken omdat we een lange reis achter de rug hadden. Toen zijn we gaan verspringen. Ik vraag me nog steeds af hoe we in godsnaam op dit idee kwamen want het was echt grappig. Maar toen gebeurde er iets vreselijks. Bastiaan sprong en kwam verkeerd terecht in het zand. Hij riep meteen au, au mijn enkel. Toen hebben Lieke en Renske hem zo neergelegd dat hij niet meer op zijn enkel lag. Meteen daarna keken ze naar de enkel van Bastiaan om te zien of hij niet dik was maar dat was wel zo. Hij kon er ook echt niet op staan. Lieke is naar de strandtent een stuk verderop gerend om hulp te halen. Daarna hadden Renske en ik Bastiaan naar een duin gebracht zodat hij rechtop kon blijven zitten want hij lag op het koude zand. Het duurde best lang voordat Lieke terug was en alles had kunnen regelen. Maar toen kwam er een terreinwagen hard het strand opgereden en toen ben ik gaan staan zwaaien zodat ze ons zagen. Toen ik zag dat Lieke uit de auto stapte dacht ik meteen: yes we zijn gered. De man die ook uit de auto stapte was een manager van het hotel dat vlakbij het paviljoen lag en hielp ons heel erg goed. Rob, zoals de man heette, bracht ons, nadat we allemaal in de auto zaten, naar de huisartsenpost. Toen we daar aankwamen duurde het even voordat de huisarts er was. Toen we binnen waren keek de huisarts meteen naar de enkel van Bastiaan. Renske en ik bleven in de wachtkamer wachten terwijl Lieke met Bastiaan en de huisarts mee de andere ruimte in ging. Het deed echt pijn dus er waren zelfs foto’s gemaakt en toen we hoorden dat zijn kuitbeen was gebroken waren we toch wel even geschokt. Ik heb de foto’s gezien en daarop was duidelijk te zien dat er een scheurtje in zijn kuitbeen zat. Ik dacht dat Bastiaan in huilen uit zou barsten omdat het natuurlijk pijn deed maar ook omdat zijn weekend een beetje naar de maan was. Maar hij hield zich groot en kon er zelfs een beetje om lachen. Mijn diepste respect voor die jongen! Nadat de huisarts en Lieke loopgips aan zijn been en enkel hadden aangebracht, kwam Rob aanzetten met krukken. En hij bracht ons ook nog eens terug naar ons huisje! En hij bracht ook nog een rolstoel!! Wat een service! Ik heb echt heel veel respect voor die man en natuurlijk ook voor de huisarts die ons zo goed heeft geholpen en verzorgen van Bastiaans been. Maar……. nu zaten we met een deelnemer met een gebroken kuitbeen. Dus Bastiaan kon donderdag niet gaan powervliegeren. Dat zat me erg dwars want ik vond het niet leuk dat ik dan in mijn eentje moest gaan powervliegeren en dat Bastiaan daar met zijn gebroken kuitbeen zat. Maar toen we weer terug in het huisje waren was het ondertussen 21.00 uur of zo en we hadden nog niet gegeten. Dus dat hadden we nog maar snel gedaan en daarna hadden we er alsnog een fijne avond van gemaakt.
Donderdag 19 februari
Vandaag zouden we gaan powervliegeren maar we kregen helaas niet zo’n leuk nieuws van Lieke. Want de man die dat powervliegeren organiseert had Lieke gebeld en verteld dat het vandaag heel erg zou gaan stormen en dan was het te gevaarlijk om te gaan powervliegeren. Dat was even balen, maar de man had gezegd dat hij het naar vrijdag zou verplaatsen. Dat was dan natuurlijk weer supermooi! Maar ja, wat moesten we dan gaan doen vandaag? Nadat we hadden ontbeten en waren aangekleed waren Renske en ik naar de supermarkt op Vlieland gegaan en hadden we boodschappen gedaan voor het avondeten en iets lekkers voor de avond. Ik vond het erg leuk om met Renske boodschappen te doen. Want we hadden allebei een big shopper tas halfvol met boodschappen en haar tas bleef wel op haar bagagedrager van haar fiets zitten maar de mijne niet. Nadat mijn tas er al een paar keer afviel toen ik aan wou fietsen nam Renske hem in haar hand mee en ik had dus niets. Dat vond ik aan de ene kant wel grappig maar aan de andere kant had ik ook wel een beetje medelijden met Renske want we moesten dus weer dat heuvelachtige gebied weer in om bij ons huisje te komen. Toen Renske en ik terugkwamen waren Bastiaan en Lieke aan het kaarten en blijkbaar hadden ze veel lol want ik zag duidelijk dat Bastiaan door die lol gewoon zijn gebroken kuitbeen vergat. Dat vond ik mooi om te zien. Nadat de boodschappen waren opgeruimd hadden Renske en ik ook nog even gerelaxed. S’ avonds hadden we lekker gegeten en rond de latere uren zaten we gezellig met zijn vieren met een grote bak chips een mooie film te kijken. En daarna was het: oogjes dicht en snaveltjes toe.
Vrijdag 20 februari
Vandaag zouden we een nieuwe kans krijgen om te gaan powervliegeren. Helaas kregen we s’morgens van Lieke te horen dat het weer niet ging. Nu omdat het windstil was! Maar omdat de man die het powervliegeren organiseert het zo sneu voor ons vond dat we niet konden gaan powervliegeren gaf hij ons een rondleiding door het gebouw van de Koninklijke Nederlandse ReddingsMaatschappij. Nou, dat maakte het echt helemaal goed! Maar de rondleiding kregen we pas s’middags. Maar dat was niet erg want ik had ook nog iets leuks gedaan. En dat was namelijk een heerlijke strandwandeling met Lieke. We hebben heel veel schelpen en een schildje van een krab gevonden. Echt prachtig! We hadden ook over van alles en nog wat gepraat. Zo vroeg Lieke ook of ik het leuk zou vinden dat er dieren bij onze nieuwe activiteiten betrokken zouden worden. En ik zei gelijk ja! En dan vooral honden! Want als er een dier is waar ik gek van ben dan zijn het honden! Want toen we woensdag 18 februari in Harlingen Haven zaten te wachten op de veerboot, toen kwam er een ouder echtpaar aan met een prachtige hond en die hond was zo lief en aardig!! We mochten de hond gewoon aaien en hij deed ook niks. Ook heb ik tijdens de strandwandeling met Lieke een paar mooie foto’s gemaakt en die zal Lieke samen met mijn lange verslag op de site zetten van Overstagreizen. Wat ik ook supergaaf aan de wandeling vond was dat ik en Lieke gewoon boven op een hele hoge duin stonden en een prachtig uitzicht hadden over het park met de huisjes en ook de Noordzee. Echt geweldig!! Toen we terug waren in het huisje en hadden geluncht met zijn vieren stond al snel de man van het powervliegeren voor de deur om Bastiaan mee te nemen want hij kon door zijn gebroken kuitbeen niet meer fietsen. Nadat de man Bastiaan had meegenomen waren daarna ook Renske, Lieke en ik snel vertrokken om op tijd bij het gebouw van de KNRM te zijn. We moesten nog wel een stuk fietsen maar dat was wel erg fijn om te doen. Toen we daar aankwamen begon de rondleiding vrij snel. We gingen eerst naar boven. Helaas kon Bastiaan niet mee want de trap was te steil om met zijn gebroken been omhoog te gaan. Maar dat mocht de pret niet bederven want ook Bastiaan vond de rondleiding erg leuk en interessant. De man van de KNRM vertelde van alles over alle apparatuur die er stond. Daarna gingen we verder naar de garage waar de vrachtwagen met een oplegger met boot stonden. Hij vertelde hoe je op zo’n boot moet gaan zitten en hoe je je moet vasthouden om niet uit de boot te vallen. Daarna gingen we naar buiten waar een grote haven lag voor zeilboten en andere boten. Daar aan een grote steiger was een schuurtje over het water gebouwd waarin allemaal pakken hingen en waarin een veel grotere motorboot op steunen boven het water lag. Ik mocht even op die grote motorboot zitten en de man van de KNRM legde uit hoe zo’n boot werkt en wat ze moeten doen als er iemand in nood is. Daarna gingen we weer naar buiten en naast dat schuurtje lag een hele grote boot van de KNRM. En ook in die boot hebben we mogen kijken. Dat was echt supergaaf!! Daarna gingen we terug naar het gebouw en kregen we nog een klein cadeautje van de man. En dat was een prachtige schoudertas met het logo van de KNRM erop. En omdat wij zo blij waren met de rondleiding gaven we namens Overstag een donatie aan de KNRM. Toen de rondleiding voorbij was bedankten we de man hartelijk voor zijn gastvrijheid. Na de rondleiding zijn we nog even naar het strandpaviljoen geweest en daar hadden we wat gedronken en wat gegeten. Daarna zijn we naar het huisje gegaan en zijn we ook aan het avondeten begonnen. Tijdens het eten hebben we zo hard gelachen om de meest rare dingen. Nadat we waren bijgekomen van het lachen hadden we alles opgeruimd en toen was het alweer laat in de avond. Toen zaten we alweer gezellig voor de tv met wat lekkers. Maar we waren die avond niet te laat gaan slapen want de volgende dag moesten we vroeg op om de boot terug naar het vaste land niet te missen. Omdat we zo blij waren met de hulp van Rob hadden we besloten dat we hem een bedankje moesten geven. En dat hebben we ook gedaan. Op de laatste ochtend waren Lieke en Renske na het avondeten nog even naar het hotel waar Rob werkt gegaan en hebben hem ook namens mij en Bastiaan bedankt. Maar ook vanaf hier wil ik Rob, de huisarts Saar en de man die het powervliegeren organiseert en ons de rondleiding bij de KNRM gaf heel hartelijk bedanken voor hun hulp en gastvrijheid! Echt diep respect! Een geweldige service! Ik kom zeker een keer terug! En toen zijn we laat in de avond gaan slapen.
Zaterdag 21 februari
Helaas zit ons lang weekend op Vlieland erop. Ondanks dat Bastiaan zijn kuitbeen brak hebben we toch een superfijne tijd gehad! We werden ‘s morgens door Lieke en Renske gewekt, want het was snel alles inpakken en opruimen. Dus dat hebben we ook met zijn allen gedaan. De taxi stond al om 11 uur ofzo voor het huisje om Bastiaan naar de haven te brengen. Renske was ondertussen al weg om Bastiaan in de haven op te wachten. Ondertussen deden Lieke en ik de laatste check of het huisje schoon was en alles opgeruimd was en toen waren ook wij snel vertrokken. Eerst brachten Lieke en ik onze fietsen terug en toen konden we met onze bagage bij Renske en Bastiaan in de haven gaan wachten op de boot. Toen de boot in de haven was aangekomen zijn we met zijn vieren via het autodek van de veerboot met een lift naar de salon van de boot gegaan. En in de salon hebben we weer een spelletje gespeeld tijdens de terugreis naar het vaste land. Toen we weer in Harlingen Haven aankwamen stond de moeder van Bastiaan al te zwaaien naar ons. Want doordat Bastiaan zijn kuitbeen had gebroken hadden we besloten dat we niet per trein terug zouden reizen omdat dat gewoon te lastig zou worden met het gesjouw van de bagage en voor Bastiaan. Dus daarom stonden de ouders van Bastiaan in Harlingen Haven te wachten. Toen Bastiaan en zijn ouders ook vertrokken waren moesten wij nog even wachten op onze taxi. Want Lieke haar vriend kwam ons ophalen. En toen begon de reis per auto weer terug naar huis. We waren gereden via de Afsluitdijk, Noord-Holland en via Zuid-Holland terug naar huis gegaan. Toen zijn we naar het huis van de familie Dekkers gegaan. Daar hebben we nog wat gedronken en heb ik bijna alles verteld wat we hebben meegemaakt. En bij Han thuis heeft mijn vader me ook opgehaald.
Lieke en Renske, heel erg bedankt voor de geweldige reis naar Vlieland en ik ga zeker nog eens mee! Nogmaals bedankt en misschien tot in Griekenland!
Groetjes Wout Berkers