Door: Frank
Van: Schiphol
Naar: Sivota
Zaterdagmorgen om half 5 moesten we op Schiphol zijn omdat we in Griekenland gingen zeilen. Ik moest al om 1 uur uit bed en ik werd toen door m’n ouders wakker gemaakt. Ik was toen nog best moe want ik had maar 3 uurtjes geslapen die avond. Ik deed m’n kleren aan en ging naar beneden waar ik twee broodjes had gegeten en wat koffie had gedronken en daarna zijn we naar Schiphol vertrokken en we hebben ongeveer 2 uurtje gereden. Ik was toen nog heel moe en mocht gaan slapen in de auto maar dat deed ik toch maar niet zodat ik de eerste avond in Griekenland goed zou slapen want meestal slaap ik heel slecht de eerste avond dus deze keer ging ik niet slapen ook al was ik heel moe. We zijn over de snelweg naar Schiphol gereden en het viel me op dat er best weinig auto’s waren ’s nachts en overal waren lichten. Toen we op Schiphol waren wisten we niet waar we moesten zijn omdat we daar nog nooit eerder waren geweest en we hebben eerst een rondje gereden en toen zijn we weer terug gereden en hebben we de auto ergens geparkeerd. We moesten toen een stuk lopen en het was ijskoud buiten en dat was echt niet leuk en ik was blij toen we binnen waren en ook daar wisten we niet waar we moesten zijn dus m’n vader had het aan iemand gevraagd daar en toen liepen we die kant uit en zagen Dominique zitten en die ging ook mee zeilen dus zijn we daar bij gaan zitten en toen ging m’n vader koffie halen. Een tijdje later zagen we de rest van de groep lopen en we gingen naar hen toe om in te checken. We moesten dat per groepje doen van de boten en ik zit met Tim, Christiaan, Lukas, Maaike en Eline op een boot en een van de begeleiders Geert was er nog niet dus gingen we vast inchecken. Rob en Guus lieten de legitimatie aan de vrouw zien die achter de balie zat en ik moest m’n tas daar neerzetten en die ging daarna met een lopende band weg. Daarna hebben we op Geert gewacht en dat duurde wel even voordat hij er was en daarna moest hij nog inchecken en toen gingen we naar de douane die helemaal aan de andere kant van het gebouw was. De ouders liepen ook mee en voordat we naar de douane gingen moesten we afscheid nemen van ze en daarna gingen we naar de douane. Ons groepje was voordat maar we mochten er niet door omdat een van ons iets niet bij had en daarom moesten we wachten omdat hij z’n vader moest bellen omdat die dat had en het duurde een hele tijd voordat we eindelijk verder mochten en daarna moesten we onze dagrugzak en alle ijzeren dingen op een lopende band neerzetten en je moest ook je zakken leeghalen en daarna moest je door een poortje en daar werd je gefouilleerd. Daarna kon je je dagrugzak en je spullen weer pakken en liepen we naar de wachthal om te wachten tot we in het vliegtuig mochten. Ook dat duurde heel lang vond ik en rond kwart over 6- half 7 mochten we in het vliegtuig en dat vond ik heel spannend want ik had nog nooit gevlogen. We moesten toen het ticket laten zien en toen had je ook je stoepnummer. Ik zat ergens alleen en dat vond ik niet fijn omdat ik nog nooit had gevlogen en ik kon zo met Lukas ruilen van plaats zodat ik langs Rob zat en dat is een begeleider. We liepen door een ding dat net op een trailer van een vrachtwagen leek en kwamen toen in het vliegtuig. Daar moesten we op onze stoelen gaan zitten en onze tassen boven de zitplaats opbergen. Daarna was het wachten totdat we gingen vliegen en in die tijd vertelde Rob me hoe het opstijgen ging enzo en hij zei ook dat je iets moest kauwen omdat je anders last van je oren kon krijgen door de druk dus at ik m’n brood toen op. Daarna ging de vrachtwagentrailer weg en begon het vliegtuig te rijden en ik vond het echt heel spannend en daarom had Rob me ook vertelt was er ging gebeuren enzo. Voordat we gingen opstijgen begon het vliegtuig eerst heel hard te rijden en het leek net alsof je in een raceauto zat en toen gingen we ineens heel snel de lucht in. Ik zat bij het raam en zag hoe we de lucht in gingen en het viel eigenlijk allemaal wel mee en het was niet eng ofzo en ik had ook geen last van m’n oren. Als je naar beneden keek zag je de auto’s en wegen steeds kleiner worden en je kon ook overal de lampen zien. Dat was mooi om te zien en toen gingen we nog wat hoger en op een gegeven moment zaten we boven de wolken en als je naar beneden keek keek je op de wolken. Dat was eigenlijk best raar om te zien en we konden ook zien dat de zon op begon te komen en dat was heel mooi om te zien. Daarna moesten we ongeveer 2 tot 3 uur vliegen en ik ben toen een Suske en Wiske gaan lezen en soms keek ik even uit het raam en ik had ook bergen gezien en dat was ook mooi om te zien. Maar toen we bijna gingen landen kreeg ik ook last van m’n oren en ik hoorde bijna niks meer. De enige die ik nog kon verstaan was Rob die langs me zat maar hem kon ik ook maar net verstaan en dat was niet fijn. Daarna gingen we landen en dat ging echt supersnel en je voelde dat de wielen op de landingsbaan kwamen en ik was wel blij dat we weer op de grond waren maar had nog steeds veel last van m’n oren. Het deed niet pijn ofzo maar het was wel een heel vervelend gevoel net alsof je bijna doof was. We waren toen op het vliegveld van Preveza en daar was Han ook en hij zei echt tegen iedereen omstebeurt goeiedag en dat hij het leuk vond dat we er waren. Daarna kwamen onze tassen die we bij het inchecken hadden afgegeven via een lopende band terug en daarna moesten we naar de bus lopen die achter het gebouw van het vliegveld stond. Met die bus reden we naar Sivota waar de boten lagen en de wegen en het landschap waren echt heel anders dan in Nederland. We reden ook bergen op enzo en dat was best wel leuk en toen we in een haven waren was daar een van de schippers, Koen en daar moesten Viktor en Rozemarie eruit om de Misty te halen die nog daar lag.
Schipper Koen ging met de bus mee en we reden verder naar Sivota en dat duurde ongeveer 20 minuten voordat we daar waren en daar waren twee mensen die met een boot mee zouden zeilen en zij brachten onze tassen naar de boten zodat we die niet hoefden te dragen. We liepen naar de boten en die lagen aan de overkant van waar wij waren en toen zag ik overal rare Griekse woorden staan op winkels enzo en die waren echt gek en niet uit te spreken doordat er van die rare letters inzaten net als een omgekeerde M enzo. Toen waren we bij de boten en ik zit op de Zoï en daar gingen we de kamers verdelen en de spullen opruimen en daarna hadden we superveel vrije tijd. Ik heb wat Suske en Wiske’s gelezen en 1 bladzijde verhaal geschreven en daarna nog wat gekletst en rond 8 uur gingen we eten in een restaurant. We waren wat later omdat de ene helft al was aangelopen en de andere helft had gewacht tot iedereen van de boten af was. Het was aan de andere kant van het water als waar de boten lagen en we liepen erheen. De mensen die meteen waren aangelopen zaten er al en de eerste twee tafels waren al vol en ik ging aan de laatste tafel zitten. Han zat daar ook tegenover me en dat was maar goed ook want de menukaarten snapte ik niet helemaal want er stond wat in het Grieks en wat in het Engels in en ze hadden ook niet alles wat daarop stond en Han hielp me daarmee. We hoefden alleen het hoofdgerecht te kiezen en ik had Sole Fillet gekozen en dat was tongvis met friet erbij. De voorgerechten waren al gekozen door Han en co en dat waren heel veel verschillende dingen zoals aubergine, deeg met inktvis erin en kaas. Er was ook iets dat net roze vlaflip leek maar dat smaakte heel anders. Daarna kregen we het hoofdgerecht en dat was wat je zelf had gekozen en dat was heel lekker en daarna kregen we ook nog een nagerecht wat gewoon een soort soesje was. Ik had ook veel met Han en Koen v. L gepraat tijdens het eten en nog een grapje gemaakt met Han over Zoï want ergens stonden geen puntjes op die naam en toen zei ik dat de boot de Zoi heette en dat vond hij wel grappig. Toen iedereen alles op had was het alweer tijd om terug naar de boten te gaan en ik ben samen met Koen v. L en Geert naar de boten gelopen en daar had ik nog even met Koen v. L, Guido, Lukas, Meike en Goof gepraat die nog wakker waren en daarna was het bedtijd want het was de avond ervoor heel laat geweest en iedereen was eigenlijk wel moe maar vreemd genoeg was ik toen niet meer zo moe als toen ik nog in de auto zat en ik had ook het gevoel dat het heel lang geleden was dat we vertrokken vanuit Schiphol en afscheid namen van de ouders maar dat was bij het vliegen enzo weer niet zo maar ik ben toch maar naar bed gegaan en heb daar nog een tijdje met Tim gepraat die bij mij op de kamer ligt en daarna sliep ik zo en ik had al zin in het zeilen wat we morgen voor het eerst gingen doen.
Groetjes van Frank